جمله شرطی نوع دوم برای توصیف شرایطی استفاده می‌شه که غیرواقعی، فرضی یا بعید در زمان حال یا آینده هست. این نوع جمله‌ها معمولاً به اتفاقاتی اشاره دارن که در واقعیت رخ نداده‌اند یا احتمال وقوع آن‌ه خیلی کم است.

ساختار جمله شرطی نوع دوم:

• If + past simple, would + base form of the verb

در بخش شرط (if-clause) از زمان گذشته ساده (past simple) و در بخش نتیجه از فعل “would” به همراه شکل ساده فعل استفاده می‌کنیم.

مثال‌های جمله شرطی نوع دوم

1. If I won the lottery, I would buy a big house.
   اگر در لاتاری برنده شوم، یک خانه بزرگ می‌خرم.
   (در واقعیت برنده لاتاری نشده‌ام، اما دارم به شکل فرضی درباره این موضوع صحبت می‌کنم.)

2. If she knew the answer, she would tell us.
   اگر او جواب را می‌دانست، به ما می‌گفت.
   (در واقع او جواب را نمی‌داند، اما فرضی صحبت می‌کنیم.)

3. If I were you, I would take that job.
   اگر جای تو بودم، آن شغل را قبول می‌کردم.
   (من تو نیستم، اما فرضی درباره تصمیم تو صحبت می‌کنم.)

نکته مهم: استفاده از “were” به جای “was”

در جمله‌های شرطی نوع دوم، وقتی از ضمیر “I” یا “he,” “she,” “it” در بخش شرط استفاده می‌شود، معمولاً به جای “was” از “were” استفاده می‌کنیم. این کاربرد برای تأکید بر غیرواقعی بودن شرایط است.

مثال:

• If I were rich, I would travel the world.

  اگر ثروتمند بودم، به دور دنیا سفر می‌کردم.

  (این جمله به شرایط غیرواقعی اشاره دارد، زیرا در واقعیت من ثروتمند نیستم.)

کاربردهای جمله شرطی نوع دوم

1. برای صحبت درباره شرایط غیرممکن یا بعید در حال حاضر یا آینده:

   • If I had wings, I would fly.

     اگر بال داشتم، پرواز می‌کردم. (این شرایط غیرممکن است زیرا انسان‌ها بال ندارند.)

2. برای  توصیه یا نصیحت:

   • If I were you, I would talk to him.

     اگر جای تو بودم، با او صحبت می‌کردم. (این جمله به شکل غیرواقعی ارائه یک توصیه است.)

3. برای بیان آرزوها و رویاها:

   • If we lived in Paris, we would visit the Eiffel Tower every day.

     اگر در پاریس زندگی می‌کردیم، هر روز از برج ایفل بازدید می‌کردیم. (این جمله به آرزویی فرضی اشاره دارد.)